Nie wszyscy lubią audiobooki. Na całe szczęście ja do nich nie należę. Tą formę czytania poznałam i pokochałam, kiedy urządzaliśmy dom. Malowanie, fugowanie i inne prace wierzcie mogą sprawić nie lada frajdę, gdy w słuchawkach lektor czyta  książkę. Powiem więcej, można zapomnieć o całym otaczającym świecie.
Dotychczas jednak słuchałam tylko pozycji polskich, zakupionych w naszej rodzimej Audiotece. Do tej pory uważam, że to tylko dzięki temu jak Maciej Stuhr czytał mi „Wołanie Kukułki” , książka wciągnęła nie tylko mnie, ale też Tolę. W ubiegłym tygodniu stwierdziłam, że do odważnych świat należy czyt. level Master i spróbować, chociaż spróbować posłuchać audiobooka w języku angielskim. Kiedy tylko ta myśl zakiełkowała mi w głowie, od razu zabrałam się do realizacji. Nie ukrywam, że pomógł mi e-mail Amazona , że mam możliwość skorzystać z darmowego dostępu do aplikacji „audible.com” przez 30 dni. No proszę, czemu nie spróbować. Wiem , wiem , mój angielski nie jest może perfekcyjny, no ale proszę ja Ciebie – coś tam może zrozumiem.
Skoro mogę spróbować pierwszego audiobooka bez zobowiązań , pomyślałam , że spróbuję. Na telefonie zainstalowałam apkę audible i voila. 🙂
Na pierwszy ogień poszła książka Scarlett Cole „The Strongest Steel” w narracji Laurel Wilson. Książka opowiada historię młodej kobiety, Harper, która zjawia się w studio tatuaży specjalizującym się w zakrywaniu blizn tatuażami. Bohaterka ma za sobą przeszłość, od której ucieka, a która niestety zostawiła na jej plecach pamiątkę na całe życie.  Bardzo zdziwiło mnie jak wyraźnie Laurel czyta (jeśli ktoś ma ochotę posłuchać fragmentu : kliknij TUTAJ.  Mimo, że oczywiście nie rozumiałam słowa w słowo, jednak mogę być z siebie dumna , książka wciągnęła mnie na tyle, że dwa dni słuchania w trakcie podróży do pracy i do domu  a także w trakcie jakże przyjemnej czynności, jaką jest prasowanie – i książkę odsłuchałam.  Może to szczęście początkującego, ale coś mi się wydaje, że w niedługim czasie, skuszę się na kolejną pozycję.  Sezon na audiobooki uważam za otwarty.

269 total views, 0 views today

Dzisiaj chciałam zaprosić wszystkich do zajrzenia na Kiermasz Dobrej Książki, w którym mam zaszczyt aktywnie uczestniczyć z innymi wspaniałymi kobietami.
Ktoś zapyta, a cóż to za akcja ?

Kiermasz został założony w marcu 2015 roku aby pomóc ś.p. Kubusiowi Szlachcicowi…. niestety pomimo heroicznej walki jaką Kubuś stoczył z chorobą którą nazywał dziadem… 19 kwietnia Kubuś odszedł …. zniknął nam z oczu lecz nigdy z serca… ś.p Jakub jest Patronem tego kiermaszu.
Ideą kiermaszu jest pomaganie dzieciom w ich walce o zdrowie i życie.
Dochód z kiermaszu zasila fundacyjne konto danego dziecka dla którego prowadzony jest kiermasz w danym miesiącu. Każdy miesiąc poświęcony jest innemu choremu szkrabowi. Pieniążki z każdej wylicytowanej książki są przekazywane bezpośrednio przez Kupujących na konto fundacji a książki są wysyłane do Szczęśliwców, którzy książkę wylicytowali.

Zawsze uważałam, że książki nie powinny zbierać kurzu na półce , bo wtedy popadają w zapomnienie. Czytając, możemy podarować im drugie życie, a przede wszystkim możemy dołożyć małą cegiełkę i pomóc choremu dziecku w walce z chorobą.

ZAPRASZAM WSZYSTKICH SERDECZNIE do dołączenia do Kiermaszowej Grupy na FB:

https://www.facebook.com/groups/1780271545545370/

GWARANTUJE, ŻE KAŻDY ZNAJDZIE COŚ DLA SIEBIE

852 total views, no views today

fot. www.eatthis.com

    Dostałam ostatnio przepis na chleb, którym chciałam się podzielić. Chleb jest pyszny, a przede wszystkim bez wszystkich tych „ulepszaczy”,”spulchniaczy” etc.  Sama radość, gdy chleb w piekarniku się piecze, a zapach roznosi się po całym domu.

Ja korzystam z połowy proporcji – na jeden bochenek w zupełności wystarczy.

1 kg mąki tortowej ( ja używam mąki pszennej pełnoziarnistej typu 1850) a ostatnio nawet mąki gryczanej
3 płaskie łyżeczki soli (ŁYŻECZKI – ja już raz się pomyliłam )
1,5 łyżeczki cukru (ja używam trzcinowego)
3/4 szklanki otręb pszennych  (to jest około 40 g)
3/4 szlanki słonecznika
3/4 szklanki siemienia lnianego
3/4 szklanki płatków owsianych
0,5 l wody przegotowanej ciepłej (z zimną też się udał)
0,5 l wody gazowanej
ok. 1 szklanka zakwasu żytniego ( jak zrobić zakwas niedługo w kolejnym wpisie )

Wszystkie składniki mieszamy.  Foremkę na chleb smarujemy olejem i przelewamy ciasto na chleb  do formy. Przykrywamy ściereczką i odstawiamy na 12 h w ciepłe miejsce do wyrośnięcia (u mnie obok pieca).
Wkładamy do nagrzanego do 180 st. piekarnika. Pieczemy około 1 h 15 min – bez termoobiegu
Ja w trakcie pieczenia trochę z góry wodą smarowałam coby zbytnio się góra nie spiekła

♥SMACZNEGO♥

1,105 total views, no views today

Ufff padam na twarz.Miał być wpis, ale mózg mi się zlasował….Idę się zregenerować. Wyglądam mniej więcej tak:

Wrócę później, żeby się pochwalić lekturami weekendowymi…

663 total views, no views today

Ykhm, ykhm…uffffff

….1….2…3… otwórz oczy….1…2..3…. JESTEM. JESTEM!!!!!

AAAAAAAAAAAAAAAAAA JESTEM……a długo mnie tu nie było. Oj długo.

Biorę teraz przykład z Marty – która jak nikt wbijała mi do głowy, że Szyszuniowy Las to ja i żebym spróbowała go reanimować – najpierw na kartkach papieru (wszak czyż papier cierpliwy nie jest ? :))  Za tą wiarę we mnie i za to że jesteś dziękuję Ci 🙂

Jak zwykle zaczynam od końca…może jednak od początku. Powoli, powoli odkurzam pajęczyny, rozglądam się dookoła po znajomych kątach Szyszuniowego Lasu. Troch I cieszę się, że tu jestem. Pierwszy raz od paru miesięcy  się cieszę z tej obecności. Parę miesięcy miałam okropną blokadę, aż do dzisiaj właściwie. Raz po raz próbowałam się tu odnaleźć, zaszyć w swoim świecie, podzielić się swoimi wrażeniami z lektury, nowinkami….ale nie potrafiłam – nic z tego nie wychodziło. Za każdym razem było tak samo. Kiedy już tu byłam, zawsze to samo. Nie potrafiłam napisać ani JEDNEGO słowa. nawet najkrótszego. Kursor pulsował na pustej stronie nowego wpisu, czekając cierpliwie aż się przełamię i napiszę choćby słowo. Aż do dzisiaj nic z tego nie wychodziło. Wychodziłam stąd zamykając za sobą porządnie drzwi.Od paru dni jednak w mojej głowie świtała drobna myśl, że przecież to była moja odskocznia, mój świat..a ja się tak szybko poddałam. Nie będę się tu rozwodzić nad tym, że parę osób przyczyniło się do tej ciszy na blogu…ale NIE!!!! to jest mój świat  będę tu przebywać. Małymi kroczkami, powoli, ale do przodu – dla siebie samej. Bez przymusu, bez terminów, bez nagonki. Ci co się czepiają, mogą się nadal czepiać. Komuś się nie podoba, niech nie czyta i już. Mam jednak nadzieję, że tak do końca nie będzie to tylko mój monolog „dla samej siebie”. Czas uwierzyć w siebie. W końcu wiosna idzie. CZAS NA ZMIANY.

1,380 total views, no views today

Ufff. Otworzyłam plik i nie zamknęłam. TADDAAAAA oto jestem. Czas poodkurzać pajęczyny i pościerać kurz w moim Szyszkowym Lesie – nazbierało się gdyż nie zaglądałam tu chwilę. Sama nie wiem dlaczego tak się stało, ale dopadł mnie kryzys. Za każdym razem, gdy zabierałam się za nowy wpis, po paru zdaniach w ruch szedł klawisz „delete: i zamykałam Szyszkowy Las na klucz. Nie żebym nie czytała książek. Oj co to to nie :). Gdy jednak miałam cokolwiek opisać, napisać, uzewnętrznić odczucia i wrażenia ….coś mnie w środku blokowało. Pracuję jednak intensywnie nad sobą, żeby tego wrednego chochlika, podszeptującego mi do ucha jak mantrę słowa, że to co napisałam nie nadaje się do opublikowania.  A Kysz!!!!

W ostatnim czasie w ogóle coś dziwnego się stało. Wyobrażacie sobie, zaczęłam czytywać e-booki !! (SIC!) Ja, która uwielbia książki w wersji papierowej. Ich szelest, zapach,okładki cieszące oko, dotyk na papierze kredowym….Ba! nawet zaczęłam się rozglądać za czytnikiem.  Co prawda, nigdy nie uznam wyższości e-booków nad książkami papierowymi, ale muszę stwierdzić, że takie elektroniczne wydanie książki jest przydatne, w trakcie podróży (i w trakcie siedzenia przy łóżeczku Kubeczka – czekając aż zaśnie).

Nie na czytniku co prawda, ale na tablecie przeczytałam ostatnio :

bydwie e wersji e-pub (jeśli ktoś ma ochotę to proszę email)

teraz czytam (albo się staram usilnie – bo to w ingliszu)

a czekają na swoją kolej cierpliwie w pliczkach:

1,428 total views, no views today

Szyszunie nad morzem

Szyszunie meldują się znad morza. Parę dni temu opuściliśmy Szyszuniowy Las i wybraliśmy się całe 650 km nad morze.  Nadmorska miejscowość Karwia – przywitała nas piękną pogodą i całkiem pozytywnymi wrażeniami.

To właściwie nasz pierwszy dłuższy wyjazd od ho ho…aż wstyd się przyznać, więc powiem tylko że od bardzo bardzo dawna. Myślę, że było nam to potrzebne.  Od momentu, kiedy zarezerwowałam pokój w pensjonacie o nazwie Dworek , odliczałam dni do naszego wyjazdu. Wiedziałam, że będzie super. My, morze i doborowe Towarzystwo Kochanych S. skutkuje tym, że odpoczywam na całego i relaksuje się moja dusza, umysł i ciało.  Co prawda myśląc o wakacjach, nie logowałam się parę dni… Odmiotłam jednak już pajęczyny na stronie 🙂 i o książkach nie zapomniałam. Co prawda wśród tylu atrakcji trudno czytać, ale próbuję….czy ja uzależniona jestem czy jak 🙂

Miłego wieczoru

1,254 total views, no views today

Tik..tak..tik…tak….tik…tak..tik…tak…..LAAAAAAAAAAAAAAAAAAATO już 🙂

Lato, na które czekałam tak długo nadeszło. Z latem więcej śmigania na świeżym powietrzu, rozluźnienie i potrzeba relaksu.

Nie myślcie jednak, że odłożyłam książki na bok.

Buhahaha co to to nie 🙂  (chociaż jak mniemam niektórym to by się spodobało)

Niemniej jednak trochę zwolniłam tempo, a wieczorami podczytuję książki w sam raz na lato.

Stąd też tytuł posta. Bo to książki Nory Robets – chociaż nie tylko. Dla uporządkowania moich myśli , przed Szyszuniowym wyjazdem nad morze spodziewajcie się na blogu:

1. Prowincja pełna szeptów . Katarzyna Enerlich

2. Jesteś tylko mój. Joanna Sykat

3. Szczęście all inclusive. Krystyna Mirek

4. Kolekcjoner. Nora Roberts

5. Trylogia MARZENIA. Nora Roberts.

Śmiałe marzenia, Odnalezione marzenia, Spełnione marzenia

6. Ever After High. Shannnon Hale

7. Trylogia In Boonsboro. Nora Roberts

Już wiecie dlaczego tydzień Nory Roberts :):)

2,293 total views, 0 views today

Oni są niesamowici. Miesiąc temu zorganizowali świetne spotkanie. Teraz także nie próżnują. Razem z Katowice Airport BLOSILESIA zaprasza wszystkich blogerów na wycieczkę 🙂 (integracyjną :P:P )

źródło: BLOSILESIA

Szczegóły i formularz zgłoszeniowy znajdują się na stronie BLOSILESIA – TUTAJ.

Super pomysł 🙂

825 total views, 0 views today

źródło zdjęcia http://www.julianrees.com

Nie tak dawno opisywałam wrażenia po przeczytaniu książki CIĘCIE,w której psychopata zagarniał tożsamości swoich ofiar, aby te nadal żyły w sieci. Wtedy wizja nakreślona przez Autora przeraziła mnie dosyć znacznie. W tym tygodniu przeglądając internet i przeglądając blogi  i portale, które mnie interesują natknęłam się na historie, które zmroziły mnie.  Zaczęłam wtedy zastanawiać się jak ja bym zachowała się w takiej sytuacji.

Co prawda nigdy  – I NA CAŁE SZCZĘŚCIE – nie spotkała mnie taka sytuacja, ale tak naprawdę kto wie czy spotkać nie mogłaby.

Czytając historię Natalii, zamieszczoną przez Annę J. Dudek w serwisie Na temat : O Janie, co Natalii mejla wysłał. Historia 8-miesięcznego stalkingu blogerki  a także posta Justyny, która zamieściła na swoim blogu Krótki poradnik post Horror, który przeżyłam, w pierwszej chwili pomyślałam, że kurcze naiwne były te dziewczyny, że tak szybko dały się omotać, tak bardzo osaczyć i pozwoliły aby inna osoba zawładnęła ich życiem i spowodowała, że bały się każdego kolejnego dnia. I z życia zaczęły się wycofywać.

Jednak po pierwszej refleksji, skarciłam się – „ej a Ty ? co lepsza jesteś?” Ano nie jestem. Co prawda nie był to żaden wirtualny Jan ani Marcin, ale SMS-y i próby zamiany mojego życia w koszmar mam za sobą.  I wierzcie mi, to nic przyjemnego. Bać się każdego kolejnego e-maila, SMS-a i wizyty listonosza.   Co  z tego, że znałam tą osobę. To działało w dwie strony. Ta osoba znając mnie dość  dobrze, potrafiła zawsze trafić w czuły punkt. Każda obraza, wyzwisko, każdy tekst – był wymierzony bardzo celnie – i na początku sięgał celu. Czyli mojego na nowo powoli i z mozołem budowanego poczucia własnej wartości i próby odbudowania swojego  świata, po tym jak  w końcu postanowiłam zacząć życie od nowa.

Właściwie zapytacie, co te sytuacje mają ze sobą wspólnego?  Wspólnym mianownikiem jest niskie poczucie własnej wartości, strach przed samotnością i potrzeba bliskości. Na tym właśnie bazują tacy Janowie, Marcinowie i inni. Czerpią satysfakcję z tego, że osaczają swoją ofiarę , karmią się jej strachem, podbudowują swoje własne EGO – niszcząc po kawałku swoją ofiarę – tak długo, aż ta zacznie być tylko cieniem młodej kobiety.

Wiem, że łatwo powiedzieć NIE DAJ SIĘ. Więc nie powiem.  Powiem jednak, że można powoli się wyzwolić z takiego „chorego” układu – czy to w Wirtulandii czy w rzeczywistości.

Jest to proces żmudny, powolny.

Zostawia blizny na całe życie.

Ale nie jest niemożliwy.

Tym bardziej doceńmy wartość prawdziwych przyjaciół, którzy są wokół nas.

Takimi właśnie ludźmi się otaczajmy

1,008 total views, no views today