Okładka jest olśniewająca i przyciągająca wzrok, prawda? Znajomi, którzy ostatnio mnie odwiedzali – pytali o tą książkę za każdym razem. Ja też znalazłam się pod jej urokiem – od momentu kiedy zdarłam papier z paczuszki, w której książka do mnie dotarła.
Cieszyłam się, że w końcu będę miała możliwość przeczytania pozycji, której autorem jest Federico Moccia. Jakoś do tej pory nie było nam po drodze, mimo że odwiedzając różne zaprzyjaźnione blogi – miałam okazję zapoznać się z opiniami na temat jego twórczości.
Bohaterem książki jest Nico – dwudziestolatek, pracujący na dwóch etatach, młody chłopak, który próbuje się pozbierać po zerwaniu z dziewczyną i próbujący pogodzić się ze niedawną śmiercią swojego ojca. Nicco opowiada nam swoją historię, dzieli się myślami i wrażeniami a zdarzenia z przeszłości mieszają się z teraźniejszymi. Pewnego dnia wraz ze swoim przyjacielem Grubym, poznaje dwie polskie turystki, które przyjechały na wakacje, tak rozpoczyna się znajomość, która dla Nicco na początku jest próbą zabawy „na siłę” podczas gdy  w głowie i sercu wciąż ma żywe obrazy byłej dziewczyny Alessi….czy Ania będzie w stanie zdobyć uczucie Nicco?  Czy znajomość zamieni się w coś trwalszego…,,musicie przekonać się sami…

Jak już wspomniałam to moje pierwsze spotkanie z twórczością włoskiego pisarza. Niestety mam mieszane uczucia. Mimo, że bardzo podobały mi się trafne spostrzeżenia autora na temat miłości, przyjaźni czy przemijania i zapadają bardzo w pamięć- tak naprawdę sama fabuła nie porwała mnie tak jak myślałam na początku. Podobał mi się za to sam język, dobór słów, klimat Włoch przedstawiony w książce.
Być może to nie był ani czas ani miejsce na randkę z książką Federico Moccia. Wydaje mi się, że książka jest pozycją na czas letni, wakacyjny. Kiedy to słońce uśmiecha się do nas a wiatr rozwiewa włosy….na ulotną tytułową „chwilę szczęścia” ..

Dziękuję

 Rok pod znakiem trzymających w napięciu kryminałów i mrocznych thrillerów trwa w najlepsze. Może to zasługa tytułów, które miałam okazję przeczytać, a może aura – ale podobają mi się te klimaty. Nie inaczej było z książką Erici Spindler „Stan zagrożenia”. 

Już na pierwszych stronach książki, mamy okazję się przekonać – że jeden z bohaterów  to bezwzględny, zimny  zabójca – który w imię zemsty i chorej miłości do młodej kobiety – potrafi „zlikwidować” (tak, tak …nie zabić – tylko z zimną krwią wyeliminować) osoby które przyczyniły się do ucieczki dziewczyny, młodej Julianny….zbudowane w początkowym rozdziale napięcie pokazuje jak emocjonująca może być część dalsza.

Poznajemy Kate i Richarda – młode małżeństwo, z pozoru mające wszystko – miłość, odnoszące sukcesy na polu zawodowym, majątek i udane życie towarzyskie. Niestety nie wszystko jest zawsze takie doskonałe, jakby się mogło wydawać na pierwszy rzut oka. Małżeństwo, mimo starań, nie może mieć dzieci. Diagnoza stwierdzająca bezpłodność Richarda wydaje się być  jedynym niepowodzeniem, które gdzieś tam cicho wisi jak cień nad szczęściem obojga.

Richard, urodzony zwycięzca, postanawia w końcu przychylić się do próśb żony – i zgadza się na adopcję. Małżeństwo składa do agencji wszystkie potrzebne dokumenty i niedługo potem w życiu małżeństwa pojawia się malutka Emma. Wydawać by się mogło, że tutaj powinien pojawić się napis ” happily ever after” – nic bardziej mylnego. To właśnie moment zwrotny w życiu wszystkich  bohaterów książki. Od tej chwili nic już nie jest sielankowe, ciepłe i spokojne. Biologiczna matka dziewczynki Julianna, zakochana w Richardzie i próbująca rozbić jego małżeństwo z Kate…..bezwzględny zabójca podążający tropem Julianny…..i tak strona po stronie czytelnik jest świadkiem tego jak świat Richarda i Kate staje się mroczny i przerażający…
Książka Spindler wciągnęła mnie bez reszty…kolejne strony pochłaniałam  z wypiekami na twarzy. Miałam nadzieję, że bohaterom uda się uniknąć niebezpieczeństwa i wyjdą cało z mrocznej historii,  w którą zostali wciągnięci.
Jak dla mnie, autorka zbudowała napięcie po mistrzowsku. Intryga, mimo że zawiła i mroczna, jest prowadzona na kartach książki w taki sposób, że czytelnik w trakcie czytania nie pogubi wątków – jest świadomym uczestnikiem wydarzeń. Co prawda jestem prawdziwą „swieżynką”  w temacie dreszczowców, ale myślę że książka spodoba się zarówno zagorzałym entuzjastom gatunku jak i tym stawiającym swoje pierwsze kroki w mrocznej krainie thrillerów.