Nie będę się o tych książkach zbytnio rozpisywać. Ot wiadomo, jak wszystkie książki Nory Roberts są o miłości – takiej gdzie zawsze jest happy end, bohaterki są smukłe, piękne, zadbane i odnoszące sukcesy a mężczyźni jeszcze przystojniejsi, sexowni i w ogóle ochy i achy.

Ale że po niedzielnych zaliczeniach musiałam trochę się zrelaksować, a czekała na mnie paczuszka z książkami „wymiankowymi” – odnalazłam tam :

„Smak chwili” – to znowu historia kolejnej z przyjaciółek Laurel – cukierniczki wyczyniającej cuda z tortami weselnymi….

Muszę powiedzieć, że w jeden wieczór rzeczywiście się zrelaksowałam i odpłynęłam do krainy pokazanej na kartkach tych powieści.. 

Nie wiem czy przeczytam całą serię ( zostały jeszcze dwie książki) ale dobrze mi to zrobiło 🙂

Znacie pojęcie „samosprawdzająca się przepowiednia” …ja znam 🙂

Kiedy mój Grzenio wyjeżdżał w poniedziałek za naszą zachodnią granicę na tydzień, zostawił mnie (jak zwykle) z zadaniami  „domowymi” jednym z nich było doglądanie, w piwnicy naszej chatki Jaskółczanej, wielkiego buchającego ogniem potwora – pieca. 

Ja tam z takimi rzeczami niby obeznana jestem – jak to dziewczę ze wsi :P:P, ale ten to jakiś taki naszpikowany elektroniką , tu wyświetla, tam podaje…więc zamęczałam Grzenia czysto hipotetycznymi sytuacjami ..a co mam zrobić wtedy, a co mam zrobić wtedy….i UWAGA ” co mam zrobić jak tak na ten przykład nie będzie prądu i ognia w piecu” oczywiście mój ukochany tylko spojrzał dobrotliwie i stwierdził że pfi..tak się nie wydarzy…

I co o co!!!! wydarzyło się ….biegałam najpierw szukając papieru na rozpałke…potem szukając narzędzia zbrodni – czym by tu drzewa naciąć…a w końcu i tak zostałam pokonana przez elektronikę…

Gdy już byłam cała brudna, okopcona i musiałam się poddać – stwierdziłam że jednak wolałam rozpalać „kozę” gdy pieca jeszcze nie było